6 jan 2017

Intens leven en sterven



Het onsterfelijke deel van jou zal uit je fysieke huls worden bevrijd. Wat je begraaft of cremeert ben je niet zelf, het is alleen de cocon. Het is heel belangrijk dat je dat begrijpt. Als we met kleine kinderen werken, laten we hun zien hoe dat gaat. Op dat moment zul je heel mooi zijn. Veel mooier dan je jezelf nu ziet. Je zult volmaakt zijn. Verminkingen zoals een mastectomie of amputatie volgen je niet in de dood. Het lichaam dat je dan hebt bestaat niet langer uit fysieke energie, maar uit psychische energie.

De gemeenschappelijke noemers 
Ik zal jullie vertellen welke drie gemeenschappelijke noemers we hebben ontdekt. Als we het fysieke lichaam verlaten, is er een volkomen afwezigheid van paniek, angst, of bezorgdheid. We zijn volledig gewaar. Gewaarzijn is hoger dan bewustzijn, omdat het ook alles omvat wat zich afspeelt in de omgeving waar we ons fysieke lichaam achterlaten: wat mensen in de buurt van ons lichaam denken, welke leugens ze zichzelf voorhouden, en dat soort dingen. We zullen ons lichaam altijd als compleet ervaren. We zullen de omgeving waarin het ongeluk of de dood plaatsvindt volledig waarnemen, ongeacht of het een kamer in een ziekenhuis, onze eigen slaapkamer na een hartinfarct of de plaats van een auto- of vliegtuigongeluk is. We zijn ons duidelijk bewust van de mensen die werken in het reanimatie- of het reddingsteam en die proberen het lichaam uit een autowrak te bevrijden. We bezien dit vanaf ongeveer een meter afstand in een tamelijk emotieloze gemoedstoestand als je dat zo kunt zeggen, hoewel we op dat moment in de meeste gevallen niet meer verbonden zijn met onze lichaamsgebonden geest en de hersenen niet meer functioneren. Dit alles doet zich voor op een tijdstip waarop er geen meetbare hersenactiviteit is en heel vaak op het moment dat artsen geen enkel teken van leven kunnen ontdekken.


Ons tweede lichaam, dat we op dit moment ervaren, is niet een fysiek lichaam, maar een etherisch lichaam. Later zal ik iets vertellen over de verschillen tussen de fysieke, psychische, en spirituele energieën die deze vormen scheppen. Het is begrijpelijk dat veel van onze patiënten die met succes zijn gereanimeerd niet altijd dankbaar zijn als hun vlinder weer in de cocon is geperst, aangezien we met het herleven van onze fysieke functies ook de pijn en handicaps die daarmee gepaard gaan moeten accepteren. Als we in het etherisch lichaam verkeren, bestaan er geen pijn en geen handicaps. Veel van mijn collega's hebben zich afgevraagd of dit niet gewoon de projectie is van wat we zouden willen, iets dat heel begrijpelijk en logisch zou zijn. Als iemand jarenlang verlamd, doof, blind, of invalide is geweest, kan hij uitkijken naar een periode waarin er een einde komt aan het lijden. Maar het is heel gemakkelijk vast te stellen of dit een projectie van onze wensen is of niet. Ten eerste: in de helft van onze gevallen was er sprake van een plotseling, onverwacht ongeluk of bijna-doodervaring, waarbij mensen niet in staat waren te voorzien dat ze aangereden zouden worden. Een van onze patiënten was bijvoorbeeld betrokken bij een aanrijding waarbij hij zijn beide benen verloor waarna de chauffeur was doorgereden. Toen hij buiten zijn fysieke lichaam was, zag hij zijn geamputeerde benen op de snelweg liggen, enwas zich tegelijkertijd volledig zijn twee benen aan zijn etherisch volmaakte en complete lichaam gewaar. Dus mogen we aannemen dat hij vooraf niet wist dat hij zijn benen kwijt zou raken endaarom in zijn eigen wensen zou projecteren dat hij weer zou kunnen lopen.

Ten tweede: er is ook een veel eenvoudiger manier om de projectie van onze wensen uit te sluiten. Je kunt blinde mensen die zelfs geen licht waar kunnen nemen vragen naar deze bijna-doodervaring. Als het alleen de vervulling van een droom zou zijn, zouden die mensen niet in staat zijn nauwkeurige details van hun omgeving te geven. We hebben diverse totaal blinde mensen ondervraagd die ons over hun bijna-doodervaring konden vertellen. Ze vertelden niet alleen wie er als eerste de kamer binnenkwam, wie er reanimeerde, maar ze konden ook kleine details van de uitrusting en kleding van alle aanwezigen geven, iets dat een totaal blind iemand die het slachtoffer van zijn wensen zou zijn, nooit zou kunnen.Jullie moeten begrijpen dat dit niet de wederopstanding is waarover in de christelijke leer wordt gesproken. Het lichaam dat we tijdens een bijna-doodervaring hebben is een zeer tijdelijke vorm, geschapen uit psychische energie, die je helpt de dood te ondergaan als een aangename hereniging en niet als een enge, beangstigende, griezelige ervaring.

Als we door iets heen zijn gegaan dat een overgang symboliseert - dat is cultureel bepaald en kan een poort, een brug, of een tunnel zijn - beginnen we een licht te zien. Het is een licht dat elke beschrijving te boven gaat. Het is witter dan wit, lichter dan licht, en als we er dichterbij komen, worden we helemaal in onvoorwaardelijke liefde gehuld. Als je dat ooit, ooit, ooit hebt ervaren, zul je nooit van je leven meer bang zijn voor de dood. De dood is niet iets beangstigends. Het probleem is wat we van het leven maken.

Mensen die dit licht hebben gezien, beschikken tijdens een fractie van een seconde over alle kennis. Helaas vergeten ze er veel van als ze weer terug moeten - het is een bijna-doodervaring. Maar wat velen van hen zich herinneren is, denk ik, het enige dat echt belangrijk is en dat is dat ons totale leven onze eigen verantwoordelijkheid is, dat we niet zo kritisch, beschuldigend, veroordelend en hatelijk moeten zijn. Wij, en alleen wij zijn verantwoordelijk voor de optelsom van ons fysieke leven. Veel van onze prioriteiten veranderen door dat besef.

In de aanwezigheid van dit onvoorstelbare licht, dat mensen afhankelijk van hun achtergrond 'Christus', 'God', 'Liefde', of 'Licht' noemen, worden we verantwoordelijk gesteld voor alles wat we hebben gedaan. Dan zullen we al die keren begrijpen dat we niet de hoogste keuze hebben gemaakt en hoe we hebben geleden onder de gevolgen van onze keuzes. Op dat moment zullen we weten dat liefde absoluut het enige is dat telt. Al het andere - onze prestaties, titels, het geld dat we hebben verdiend, hoeveel bontjassen we hadden - is totaal onbelangrijk. Er is een duidelijk inzicht dat het niet belangrijk is wat we doen. Het enige dat telt is hoe we het doen en dat we het met liefde doen.

In deze totale, onvoorwaardelijke liefde zullen we niet alleen alle daden van ons leven, maar ook elke gedachte en elk woord van ons totale bestaan in ogenschouw moeten nemen. We zullen over alle kennis beschikken. Dat betekent dat we zullen weten hoe elke gedachte, elk woord, elke daad, en elke keuze van ons totale leven anderen heeft beïnvloed. Ons leven is letterlijk niet meer dan een school waar we op de proef worden gesteld, waar we in de polijsttrommel worden gestopt. En aan ons, alleen aan ons is de keuze of we er vergruisd of gepolijst uitkomen.

Je kunt duizenden gevallen van bijna-doodervaringen verzamelen - als je daar behoefte aan hebt. Maar het werd ons heel duidelijk dat dat niet nodig is. Want de mensen die het willen geloven zullen het geloven; de mensen die het willen weten zullen er achter komen - als dat hun wens is - en de mensen die er nog niet aan toe zijn zouden, ook al had je honderdvijftigduizend gevallen, het nog honderdvijftigduizend keer wegredeneren. En dat is hun probleem. Voordat ik dit afsluit moet ik nog zeggen dat het eerste boek van Moody, Lift after Lift, het enige boek is dat het juist ziet.



Maar het zal je niet vertellen hoe het precies zit met de dood, want het zijn allemaal bijna-doodervaringen. Nadat we ons fysieke lichaam - dat bestaat uit fysieke energie - verlaten, scheppen we met behulp van psychische energie, die door de mens wordt geschapen en door de mens, onze lichaamsgebonden geest, wordt gemanipuleerd een tweede, volmaakt lichaam - dat wil zeggen zonder blindheid, zonder amputaties, zonder mastectomieën, zonder afwijkingen.

Als we definitief zijn gestorven - als ik zulke afschuwelijke taal kan gebruiken - onomkeerbaar dood zijn, nemen we een andere vorm aan, de vorm die we hebben voor onze geboorte en na onze dood. En dat is als wij, in de woorden van Moody, door de tunnel naar het licht gaan. Dat licht is zuivere spirituele energie. Spirituele energie is de enige energievorm in dit universum die niet door de mens kan worden gemanipuleerd.