de toestand in de wereld (2014)

Not like me?

De cursus 'omgaan met teleurstellingen' kan vanavond helaas niet doorgaan.

Heb je deze man gezien?

Jacqueline

Leegheid is een allereerste vereiste voor ontvankelijkheid

Er wordt nooit iets voortvarend beweerd of afgebeeld, het wordt op suggestieve wijze onthuld door een bepaalde conclusie, een metafoor of eenvoudig een lege ruimte. Door gebruik te maken van de macht van de suggestie betrekt de kunstenaar, evenals de leer van de Wijzen dat deed, de toeschouwer in het geheel en maakt hem één met de ritmes van de natuur en de wereld van het innerlijke leven.

De vloeiende, ritmische kwaliteit van de taoïstische kunst had ook betrekking op de altijd veranderende, vergankelijke aard van de wereld, de voorbijgaande aard van stemmingen en omstandigheden. De lege ruimte, waarvan zo effectief gebruik werd gemaakt, stelt de innerlijke ervaring voor, en het daarvan gebruik maken vereist volgens de Chinese kunstenaars meer gedachtewerk en zorg dan de feitelijke penseelstreken; hierdoor vormt meditatie een essentieel onderdeel van de gehele schilderkunst, ja, van de gehele kunst. Deze ‘leegheid’ is ook ruimdenkendheid. ’Als een mens leeg is en onbevooroordeeld, zal alles zijn wijsheid aan hem meedelen.

Leegheid is een allereerste vereiste voor ontvankelijkheid en daardoor wordt bepaald of men op het wereldlijke vlak überhaupt iets kan ontvangen of doorzien. Het is de leegheid van de lege beker, schaal of vaas waardoor ze een nuttig voorwerp is; het is de ruimte van deuren en vensters waardoor het licht naar binnen kan vallen en die toegang verlenen tot andere werelden. Hoewel ze door een omlijsting worden geschraagd, zijn het feitelijke nut en profijt gelegen in de leegheid ervan. Symbolisch gezien is de mens de omlijsting in wie, als hij geheel vol is van zichzelf, geen ruimte is voor iets anders en die daardoor het licht blokkeert, de beweging verhindert en geen ruimte laat voor de Tao.

Klei wordt tot vaten gevormd en vanwege de ruimte waarin zich niets bevindt, zijn wij in staat ze als vaten te gebruiken. Deuren en ramen worden in de muren van een huis uitgehakt, en omdat het lege ruimtes zijn, zijn wij in staat er gebruik van te maken.

Daarom kennen wij enerzijds de weldaad van het bestaan en maken wij anderzijds gebruik van het niet-bestaan. Leegheid, de Leegte, is het dualisme te boven gaan. Het is geen nihilistisch concept en het laat, net als yin en yang, geen of/of toe, geen vol of leeg. Tao veroorzaakt volheid en leegheid, maar is geen van beide. Het is een overvloed, de volheid van de voltooiing, het uiteindelijke doel van de verlichting, die symbolisch wordt voorgesteld door de lege cirkel; de Leegte waaruit alles voortkomt en waarnaar alles terugkeert. 

De Ware Mens is leeg en is alles‚ hij is onbewust en is overal. Zo verenigt hij op mysterieuze wijze zijn eigen zelf met de andere kant ervan. Vereenzelvig je met de Oneindigheid. Maak een uitstapje naar de Leegte. Wend ten volle aan wat je van de Natuur hebt gekregen, maar verwerf daarnaast niets. Met andere woorden, wees leeg. Taoïsme en boeddhisme onderwijzen beide dezelfde leerstelling van de Leegte. Leegheid slaagt erin te verlichten en verlichting slaagt erin leeg te maken, is een boeddhistisch gezegde, maar het zou net zo goed van een taoïstische schrijver afkomstig kunnen zijn. Leegheid gaat de voorstellingswereld te boven en is in laatste instantie nodig om zelfs het denkbeeld eenheid, ja alle denkbeelden, te overstijgen om tot de Leegte te komen.

Uit Licht op Taoïsme van J.C. Cooper

‘Goei plekske’ voor een mooi wijf

Van buiten lijkt de Tilburgse woning van Joop Verhagen op een doodnormaal rijtjeshuis. Maar binnen is het een atelier: de kunstenaar benut ieder hoekje om te schilderen.

Brabants Dagblad vrijdag 6 oktober 2017

Door Stan Schrijen

Even voorstellen

Joop Verhagen (75), schilder en oud-Nederlands militair kampioen (1966) boksen in het middengewicht.

Of het nu de keuken, zolder, tuin of schuur is: Joop Verhagen uit Tilburg schildert in en om zijn huis. werkplekken voor de kunstenaar zijn overal in zijn woning ingericht en Verhagen heeft op verschillende plekken zijn doeken, kwasten en verf voor het grijpen liggen.

 

De rondleiding begint achter in de tuin, in een hokje dat een kunstwerk op zich is, met gekleurde    muren en tafels met toevallige patronen. "Er stond een schuurtje dat weg moest vanwege asbest", vertelt Verhagen. "Toen heb ik dit zelf gemaakt, omdat ik geen plek had om iets op te slaan. Het is      behoorlijk lek, maar met een kacheltje kan ik hier ook in de winter schilderen."

Het is voor de schilder stiller dan voorheen, tot zijn spijt. "Jarenlang stond hierachter een lagere school. Nu die weg is, mis ik het lawaai van de kinderen."

Verhagen loopt door de tuin richting zijn tweede buitenwerkplek langs zijn zelf beschilderde kozijnen. "Volgend jaar wordt het professioneel gedaan."

Voor nu volstaan verschillende kleuren op het witte hout. Om de hoek, op een binnenplaatsje naast het huis staan lange tafels aan weerszijden te wachten op nieuwe verf spatten. "Hier heb ik altijd veel gekliederd. Als het mooi weer is, kan ik er goed werken. Al is schilderen voor mij geen werk."

Verfvegen
Dan de keuken, waar geen snijplank of pannen te vinden zijn, maar waar doeken wachten op een laatste penseelstreek. De deur naar de woonkamer zit vol verfvegen. als een schilderij met de sponningen als lijst. Wat het moet uitbeelden?

"Daar veeg ik mijn kwasten aan af', vertelt Verhagen. "Maar iets voorstellen doet het niet.”

Het grootste deel van zijn leven had de Tilburger geen huis dat een gevoel van thuiskomen met zich meebracht. "Ik heb heel mijn leven raar gewoond en wat dat betreft nergens over nagedacht. Ik heb in Portugal en Frankrijk gezeten en 30 jaar antikraak gewoond. Binnen Tilburg ben ik denk ik wel tachtig keer verhuisd."

Verhagen woonde vijftien jaar boven cultureel bolwerk Carré, voordat hij zijn huidige woning betrok. "Dit is mijn eerste huis dat ook als een huis aanvoelt, de andere waren toevluchtsoorden, gevangenissen of opslagplaatsen. Zo voelde het. Ik weet niet of ik nog een keer ga verhuizen. Ik weet ook niet of ik het zou willen.

Dadelijk kom ik een mooi wijf tegen en wat dan? 
Maar hier heb ik het goed voor elkaar. Dit is een goei plekske."

Verhagen doet die constatering vanuit zijn comfortabele stoel, bij zijn vaste plek voor het raam, van waar hij de tuin kan inkijken en radio en televisie binnen handbereik heeft. "Maar ik kijk geen televisie en draai maar zelden muziek, alleen soefimuziek om te mediteren. Hier is het stil en komt er een mooie lichtinval door de gordijnen. Ik heb geleerd om als de zon ergens op staat te kijken naar de schaduwzijde ervan, dat is beter dan rechtstreeks. Als je dat altijd doet, kun je in het leven beter naar verschillende aspecten kijken.''

Gedicht

Op een muur in zijn woonkamer hangen foto' s en een ingelijst gedicht. "Van de twee grote mannen in mijn leven", stelt Verhagen. "Het zijn de grote soefimeester Inayat Khan en dichter Mevlana Rumi. Toe ik twintig jaar geleden een gedicht van hem hoorde, kreeg tranen in mijn ogen."

Verhagen moet na een hartoperatie sinds een halfjaar beneden slapen. "Ik slaap liever boven, maar ik heb moeite met trap lopen. Over vijf jaar ben ik 80 en mag ik van mezelf met een stok lopen. Dan kan ik weer de trap op en ga weer boven slapen."

Tilburg 

Het pand waarin Joop Verhagen al zeventien jaar woont, was eigendom van de gemeente Tilburg, dat het later overdeed aan woonstichting Tiwos. Daarna werd de gemeente weer eigenaar, voor een makelaar het pand een jaar geleden kocht. "Ik heb al die jaren geen huurverhoging gehad, omdat ik bij de rechtbank ben gaan ageren tegen de gemeente", vertelt Verhagen. "Sinds een jaar gaat bij de nieuwe eigenaar de huur wel omhoog."

Interview Brabants Dagblad 21 september 2017

Markante Tilburger Joop Verhagen is 75. Zijn vrienden organiseren een verkoop van zijn schilderijen, zodat hij een bakfiets kan kopen. Dan kan hij weer naar de stad fietsen.

door Joost Goutziers

 

 

Ik wil op de markt schilderijen en spirituele boeken verkopen

Hij vermoedde dat hij in 2018 het loodje zou gaan leggen, maar vorig jaar is loop Verhagen (75) geopereerd. Hij had hartklachten. 'Nou Joop', zei de arts opbeurend, 'nu krijg jij er tien jaar bij.' "Tien jaar, wat moet ik daar mee?", roept Verhagen nu vertwijfeld. "Ik kan niet goed lopen, ik kan niet fietsen. En ik heb niks te makken."
Voor wie het is ontgaan: loop Verhagen, markante bebaarde Tilburger, schildert. Hij maakt grote, kleine, maar vooral veel schilderijen. En dat is noodzaak, de streken op zijn schildersdoek weerspiegelen zijn bekraste ziel. Met verf verwerkt hij woede en pijn. Zijn keukenkastjes zitten onder de spanen, deuren, muren, kozijnen en de vloer eveneens. Op de grond staan verfpotten, op tafel liggen lijstjes.

Zijn atelier is op zolder, maar ook in de keuken, de tuin, in de woonkamer waar hij slaapt en in zijn schuurtje. Daar lekt het, hij schudt een laagje regenwater van een schilderij. Abstract realisme, noemt hij zijn werk. Het is therapeutisch, met als doel in balans te komen.
Joop Verhagen toont een geel, goudkleurig schilderij met uitstulpingen. "Dat zijn puisten", zegt hij. "Je moet de rotzooi eruit knijpen." Zijn harde leven is terug te zien in zijn schilderijen, maar het weerhoudt hem er niet van aan één stuk te vertellen. Vaak met een luide stem.

Liefde heb ik nooit gekend in mijn leven. 
Maar nu heb ik goede mensen om me heen.

Hij praat over zijn kinderjaren. Over zijn vader: "De zuiplap, de vechtersbaas, de stakker." En over de paters in het Limburgse internaat waar hij tot zijn vijftiende woonde. "Viezeriken waren het, bah! Ze hebben mijn leven zwaar vergiftigd. Ik heb geld gekregen van de commissie Deetman: 2000 euro." Deetman deed onderzoek naar misbruik in de katholieke kerk. "Ik laat het achter me, ik vergeef het ze. De laatste tijd krijg ik te horen dat ik er goed uit zie, dat mensen me  mogen. Liefde heb ik nooit gekend in mijn leven. Maar nu heb ik goede mensen om me heen. Zo is er iemand die voor me kookt, ik noem haar mijn moeder."

Bakfiets

'Ga mij niet postuum eren, doe het nu', staat te lezen op zijn site. Die boodschap komt blijkbaar over. Vrienden van hem houden zondagmiddag een feestje en een verkoop van zijn schilderijen bij autobedrijf Probaat in Tilburg Noord. Van de opbrengst hoopt Joop een bakfiets te kunnen kopen. Dan kan hij naar de stad fietsen zonder om te vallen, want hij moet dus nog tien jaar door. "Ik wil met mijn bakfiets op de markt staan en schilderijen en spirituele boeken verkopen."

"Maar jongen ... ", zegt hij ineens.
"Wil ik dit allemaal wel vertellen? En kun jij hier een artikel van maken?"
"Dat ga ik proberen Joop.'

Joop Verhagen is geboren in Someren. Zijn moeder overleed toen hij zes was en hij ging van tehuis naar tehuis. Op zijn vijftiende verhuisde hij naar jongensinternaat Eigenhorst van de broeders van Onze Lieve Vrouw van Zeven Smarten op Koningshoeven. "Hier in Tilburg waren de broeders netjes."

Uitsmijter

Op school tekende Verhagen als de beste, zegt hij en hij volgde schilderles bij St. Joost in Breda. In de avonduren ging hij stiekem op boksles. Tegen de broeders zei hij dan dat hij ging voetballen. "Ik was zo sterk als een idioot. Toen ik in het leger ging, ben ik opgenomen in de militaire boksploeg en in 1966 bokste ik me tot kampioen van Nederland. Maar ik miste motivatie om door te gaan. De mensen in de stad zullen me nog wel kennen als uitsmijter. Ik stond jaren aan deur bij Full House aan het Piusplein en bij Extase."
Bij de voordeur, de verslaggever is nauwelijks binnen, heeft loop Verhagen al een advies voor hem. Hij houdt diens hand vast en zegt. "Wat een zachte stem, je hebt slijm in je longen. Dat moet je homeopathisch behandelen." Verhagen vraagt zijn gast wanneer hij is geboren. Onmiddellijk begint hij te rekenen: "Je bent nieuwsgierig, goed geïnformeerd, maar ook bevooroordeeld .... "

Bidden

Joop Verhagen schildert, maar schoolde zich ook in het enneagram, astrologie en I-Tjing. "Ik ben een soefi. Bidden helpt, ik mediteer en leer loslaten. Ooit zei een hulpverlener tegen me: 'Joop, jij bent een soefi'. Ik wist niet wat dat was. Nu is mysticus Hazrat Inayat Khan mijn grote voorbeeld. Zijn foto hangt aan de muur en ik luister alleen nog naar soefimuziek. Het is voor mezelf, ik hoef niemand te bekeren, dan krijg je alleen maar gezeur."
Lang geleden is Verhagen getrouwd geweest, zijn huwelijk duurde tien maanden. "Die vrouw sloeg me en ik was bang van haar. Ik vertelde het aan mijn schoonmoeder en die adviseerde terug te slaan. Dat deed ik en toen was het meteen voorbij. Ik heb vijf jaar in het buitenland rondgehangen en was ploegleider bij het druiven plukken en beheerder op een naaktcamping. Maar moet dat, al die oude verhalen?"
Wat heeft hij nog te melden over zijn schilderijen? "Dat is niet meer belangrijk. Ik wil weer gaan schilderen als een kind, gaan leven als een rijk kind. Als kunstenaar ga ik de diepte in. Nu ik met één been in het graf sta, besef ik dat het leven toch mooi is. Dat heb ik nooit eerder kunnen voelen."

CulTuur Joop Verhagen

 

Omroep Tilburg

Kunstenaar Joop Verhagen werd afgelopen maand 79. Hoe kijkt hij naar zijn eigen kunstenaarschap? Wat vindt hij van zijn medemens en zou hij het nog een keer over willen doen? .

Binnenkijken bij Joop Verhagen in een huis vol verf: ‘Mij krijgen ze hier niet meer weg’

Femke Berkvens 

Joop Verhagen (79) woont alleen in een rijtjeshuis in de wijk Groeseind-Hoefstraat. Van buiten oogt het wellicht als een onopvallend grijs huis, van binnen is het dat allerminst.

Het pand was ooit eigendom van de Gemeente Tilburg toen Joop er in kwam. Joop: “Dit was een moeilijk pand. Er zaten junks in en andere rotzooi, een pand waar schooiers in hadden gewoond.”

Bekend in dit dorp

Joop Verhagen viert volgend jaar zijn tachtigjarig jubileum en is misschien wel één van Tilburgs bekendste kunstschilders. Zo zegt hij zelf; “Ik ben bekend in dit dorp hier”. Naast het maken van kunst, heeft hij zich ook verdiept in het enneagram, homeopathie en astrologie. Bovendien laat hij direct weten dat hij een Soefi is en graag andere mensen helpt. 

Joop: “Ik woon hier nu zo’n twintig jaar. Mij krijgen ze hier waarschijnlijk niet meer weg. Ik voel me hier thuis. In Tilburg heb ik al op veel plekken gewoond, voorheen boven Carré (het oude Elisabeth), maar hier woon ik met plezier. Al wil een vriendin van mij wel iets gaan kopen in de natuur, misschien dat ik dan nog meega. Maar het kan ook zomaar zijn dat ik hier gewoon de rest van mijn leven blijf.”

Een groot canvas

Joops huis ziet er uit als een groot canvas. Op de stoep staat een kleurrijk doek want zorgt voor een mooi contrast op de druilerige dag. Wanneer hij de deur opendoet, blijkt de gang ook vol te staan met zijn werken. En daarnaast ook de voorkamer, woonkamer, keuken en het schuurtje in de tuin. De voorkamer is in gebruik als kantoor. De kleine woonkamer aan de achterkant doet dienst als zit- en slaapkamer. Bovendien is dit de plek waar hij mediteert. 

Keuken 

De keukenkastjes zitten net zo vol met verfspetters als de schoenen aan zijn voeten. Er staat wel vers fruit op de tafel, maar verder kookt Joop niet voor zichzelf: “Ik leef gewoon van wat er is. Soms krijg ik eten van een vriendin of als ik geld heb, loop ik naar de snackbar in de straat. Ik heb verder niet veel nodig”. En zo kan de grote fauteuil die voor het fornuis staat prima blijven staan. 

Atelier

Boven is de gehele woning omgetoverd tot atelier. De canvassen en potten verf zijn rijkelijk aanwezig in zijn werkruimte. Joop: “Ik geef hier nu schilderles aan een aantal mensen. Aan goede vriend Magic van Heeswijk, maar ook aan een Jehova. Al heb ik die natuurlijk wel wat wijsheid bijgebracht”. De laag verf op de vloer van zijn werkruimte is er centimeters dik. “Als ik hier ooit uit ga dan zullen ze dit moeten slopen”.

Bron

OmroepTilburg/CulTuur seizoen 5, afl.10 Joop Verhagen dl.2

OmroepTilburg/CulTuur seizoen 5, afl.9 Joop Verhagen dl.1

Max Carper

 

20 maart 2022

U had het misschien leuk gevonden om te weten. maar het schilderij van u hangt in mijn woonkamer. het was een bijzondere dag dat ik u toen ontmoette. ik ben nog steeds geraakt door dit prachtige schilderij en zal elke dag aan u denken. r.i.p.

 

Fijn om te zien dat Joop een mooie plek heeft

Speciaal voor Joop Verhagen 3 vlinders van de kiddos en bloempjes. De vlinders werken op zonne-energie en geven s'avonds licht. Fijn om te zien dat Joop een mooie plek heeft vlak onder een mooie boom.

Samuel Barber - Agnus Dei  Jules Massenet - Meditation

Begraafplaats Parochie Heuvel aan de st Josephstraat 109 in Tilburg

Ondertussen op de begraafplaats in de Sint Josephstraat

Wat denken ze wel? Ik laat me niet kisten.

Naar het afscheid in Bosvreugd met foto's van Marcel van Eijndhoven

Als een kleurenpalet

En de zon doorbreekt de sterren en
Het duister van een wolkenbreuk.

Een regenboog verschijnt,
Vlak voordat jij als een ank,
Die de nacht in duikt,
Verdwijnt.

Totdat,
Als wij hier nu stilstaan en jouw geloof
Verder dragen als een fakkel,
Van hoop,
En jij die in de tijd verdwijnt.

Totdat morgen de zon weer schijnt,
Blijven wij het leven vieren,
Duister als het nu ook mag zijn....,
Zo bedelven wij de pijn!!!!

Met jou in onze gedachten,
Meezeulend jouw stenen,
Die wij langzaam gebruiken voor de
Bouw van een barricade,
Voor de branding van de zee.

Wij dragen jou mee in ons zijn en
Een beetje jij,
Gaat altijd met ons mee...

Eb...

Bastiaan Johannes Hindriks '22

Lieve mensen!

 

Joop had geen uitvaartverzekering en wij willen hem toch graag een Joopwaardige uitvaart geven. Bij deze danken we iedereen hartelijk voor hun bijdrage!

 

Voor diegene die dat wenst kan hier klikken en een afscheidsgroet achterlaten. 

Als je foto's en/of een verhaal ter nagedachtenis aan Joop wilt delen, stuur het materiaal naar dejoopverhagen@gmail.com, waarna het op dit blog geplaatst zal worden.

 

 

Kim Jessat-Llewellyn

7 april 2022

Lieve Joop Verhagen wat missen we jou toch!

Want wat als dit gevoel nooit weg gaat?

Wat als dit gevoel zo blijft?

Wat als dit verdrietig niet gaat verdwijnen?

Zelfs niet als de zon gaat schijnen of als er een regenboog verschijnt.

Wat als mijn hart nooit gaat voelen, wat mijn verstand allang al weet?

Wat als ze bedoelen dat dit 'iemand missen' heet?

Want wat als deze pijn nooit zal genezen.

Wat als dit gemis niet slijt. Zelfs niet als er een nieuwe dag komt en de tijd langzaam verstrijkt...

En ik weet wel dat, het misschien gewoon zo had moeten zijn, maar om jou te moeten verliezen doet echt verdomd veel pijn.

 

Gerbera van Senus

Ik zie het nu pas op facebook. Anders had ik er gewoon van uitgegaan dat je er nog was. Ik ben er ondersteboven van. Toen ik 17 was en in mijn uppie in Tilburg rondzwierf, hielp je me door me op te nemen in je vriendenkring. Je woonde toen in een textielhuisje met je herdershond. Echt jouw sfeertje, zoals dat altijd is gebleven. Later heb je me nog zovaak bijgestaan en me betrokken bij je bezigheden, veel leuke en fijne dingen met je beleefd. Ik kende je 43 jaar, bedankt voor alles Joop. Ik zal nog heel vaak aan je denken. Dankbaar voor wie je was.

 

 

Lieve Joop,

Ik leerde je kennen in een tijd wanneer het nodig was. Je leerde me over de getallen. Ik was nu een 2 en dat was goed maar ooit kon ik een 8 worden en dat was ook goed. Later kwam ik bij je thuis en dronken we thee. Ik kocht schilderijen van je , omdat ik ze mooi vond. En alles kostte 150,- euro hahaha. Dan kon je weer boodschappen doen zei je, want je had niks meer. Ik genoot van je verhalen en wijze woorden. Rust zacht Joop, ik zal je missen. 

Lieve groeten

Peter Corbeek

 

 

Eric Rugebregt

<behappytogether@live.nl>

Op mijn tijdlijn plaatste ik de volgende tekst:

"RIP Joop Verhagen. Kleurrijke man met rake opmerkingen. Na de eerste media uitingen ivm de uitgave van de glossy Quiet 500 in 2013, kwam ik hem tegen in Kim's Kroeg. Hij betitelde mij hardop als 'de bekendste armoedzaaier van Tilburg!' Pfff zat ik net op te wachten! Maar ja, je weet wie het zegt toch?Rust zacht Joop!"

p.s. veel sterkte met de verdere organisatie. Ik hoop dat er voldoende geld wordt ingezameld om Joop een waardige rustplaats te kunnen geven.

 Wineke Gartz

Wat verdrietig het overlijden van Joop Verhagen, Heel veel sterkte en troost voor alle naasten en dierbare vrienden en kennissen van Joop.Ik wens Joop een hele mooi, prachtig en waardig afscheid toe. Ik was net als heel veel mensen ook erg dol op Joop!, ik leerde hem kennen toen ik vroeger bij Weemoed werkte, of misschien al wel eerder op straat in het uitgaansleven. Sterk, grappig, wijs, zorgzaam, volstrekt eigen en uniek, Wat een gemis voor iedereen en voor Tilburg.Lieve Joop, het ga je goed ! 

 

Rianne Heerdink

 

Ik herinner me Joop van een stapavond in De Plaats, aan het Pieter Vredeplein. Joop was beschonken en pakte mijn been vast en viel in slaap. Een half uur heb ik muisstil gezeten..zodat hij kon slapen. Zo heb ik Joop leren kennen. Bijzondere man, voor altijd in mijn

Rikki Secci

 

Joop Verhagen hij is er niet meer! Een van de laatste markante mannen uit Tilburg.Was vroeger in het uitgaansleven een aanwezige man, die zijn eigen levenspad koos.In toppen en diepe dalen, steeds wéér opstond en zich in zijn Kunst uitleefde , in de kleuren die hij koos, gooide hij op het palet en wreef het met geweld op het doek, zoals zijn leven was, kleurrijk met donkere randjes. Hij wist het met zijn vooruitziende blik, naar de mens en de wereld. Zijn hart op de tong, wist hij het de mens even te zeggen, soms in harde woorden. Hij was Joop, waar je niet omheen kon. Een markant figuur is heen gegaan, nú heeft hij rust, hoeft zich niet meer druk te maken over deze , onrustige wereld, die zich nú in een oorlog wentelt. Riposo Joop! Rust zacht Joop! Gisteren je boek nog in handen gehad, dat ik lang geleden kreeg van je. Anagrammen, moest wat opzoeken! Hoop dat je rust hebt, en je vrienden uit lang vervlogen tijden , tegenkomt, uit de tijd van ‘Oud Holland’ en ‘Full House’ !

 

Bastiaan Johannes Hindriks

Ode aan Joop Verhagen

Tilburg, 01-03-2022

 

Joop,

Als een kleurenpalet.

En de zon doorbreekt de sterren en

Het duister van een wolkenbreuk.

Een regenboog verschijnt,

Vlak voordat jij als een ank,

Die de nacht in duikt,

Verdwijnt.

Totdat,

Als wij hier nu stilstaan en jouw geloof

Verder dragen als een fakkel,

Van hoop,

En jij die in de tijd verdwijnt.

Totdat morgen de zon weer schijnt,

Blijven wij het leven vieren,

Duister als het nu ook mag zijn....,

Zo bedelven wij de pijn!!!!

Met jou in onze gedachten,

Meezeulend jouw stenen,

Die wij langzaam gebruiken voor de

Bouw van een barricade,

Voor de branding van de zee.

Wij dragen jou mee in ons zijn en

Een beetje jij,

Gaat altijd met ons mee...

Eb...

 

Beste vrienden van Joop,

Onze oprechte condoleances...

Ik zag vandaag tot mijn schrik een tekst op de poortdeur van Joop, die me intens raakte. Ik woon erg vlakbij, en kwam met mijn 2 kinderen regelmatig langs bij Joop, wanneer hij op zijn stoel de wereld voorbij zag komen. En bijna altijd een vriendelijke groet of zwaai... mijn dochters waren altijd nieuwsgierig en geïntegreerd door hem en al zijn kleuren...

Wij zullen hem nooit vergeten... en ik betreur het dat ik nooit meer tijd heb genomen om hem dit persoonlijk te vertellen. Ik hoop met elke vezel in mij dat het gelukt is hem het afscheid te geven dat hij verdiend...

Wij wensen jullie heel veel sterkte met dit intense verlies, en vele mooie regenbogen als herinnering aan Joop!

met vriendelijke groet,

Monique Wijnen