door Joost Goutziers
Ik wil op de markt schilderijen en spirituele boeken verkopen
Hij vermoedde dat hij in 2018 het loodje zou gaan leggen, maar vorig
jaar is loop Verhagen (75) geopereerd. Hij had hartklachten. 'Nou Joop',
zei de arts opbeurend, 'nu krijg jij er tien jaar bij.' "Tien jaar, wat
moet ik daar mee?", roept Verhagen nu vertwijfeld. "Ik kan niet goed
lopen, ik kan niet fietsen. En ik heb niks te makken."
Voor wie het is ontgaan: loop Verhagen, markante bebaarde Tilburger,
schildert. Hij maakt grote, kleine, maar vooral veel schilderijen. En
dat is noodzaak, de streken op zijn schildersdoek weerspiegelen zijn
bekraste ziel. Met verf verwerkt hij woede en pijn. Zijn keukenkastjes zitten onder de spanen, deuren, muren, kozijnen en de
vloer eveneens. Op de grond staan verfpotten, op tafel liggen lijstjes.
Zijn atelier is op zolder, maar ook in de keuken, de tuin, in de
woonkamer waar hij slaapt en in zijn schuurtje. Daar lekt het, hij
schudt een laagje regenwater van een schilderij. Abstract realisme,
noemt hij zijn werk. Het is therapeutisch, met als doel in balans te
komen.
Joop Verhagen toont een geel, goudkleurig schilderij met uitstulpingen.
"Dat zijn puisten", zegt hij. "Je moet de rotzooi eruit knijpen." Zijn
harde leven is terug te zien in zijn schilderijen, maar het weerhoudt
hem er niet van aan één stuk te vertellen. Vaak met een luide stem.
Liefde heb ik nooit gekend in mijn leven.
Maar nu heb ik goede mensen om me heen.
Hij praat over zijn kinderjaren. Over zijn vader: "De zuiplap, de
vechtersbaas, de stakker." En over de paters in het Limburgse internaat
waar hij tot zijn vijftiende woonde. "Viezeriken waren het, bah! Ze
hebben mijn leven zwaar vergiftigd. Ik heb geld gekregen van de
commissie Deetman: 2000 euro." Deetman deed onderzoek naar misbruik in de katholieke kerk.
"Ik laat het achter me, ik vergeef het ze. De laatste tijd krijg ik te
horen dat ik er goed uit zie, dat mensen me mogen. Liefde heb ik nooit
gekend in mijn leven. Maar nu heb ik goede mensen om me heen. Zo is er
iemand die voor me kookt, ik noem haar mijn moeder."
Bakfiets
'Ga mij niet postuum eren, doe het nu', staat te lezen op zijn site. Die
boodschap komt blijkbaar over. Vrienden van hem houden zondagmiddag een
feestje en een verkoop van zijn schilderijen bij autobedrijf Probaat in
Tilburg Noord. Van de opbrengst hoopt Joop een bakfiets te kunnen
kopen. Dan kan hij naar de stad fietsen zonder om te vallen, want hij
moet dus nog tien jaar door. "Ik wil met mijn bakfiets op de markt staan
en schilderijen en spirituele boeken verkopen."
"Maar jongen ... ", zegt hij ineens.
"Wil ik dit allemaal wel vertellen? En kun jij hier een artikel van maken?"
"Dat ga ik proberen Joop.'
Uitsmijter
Op school tekende Verhagen als de beste, zegt hij en hij volgde schilderles bij St. Joost in Breda. In de avonduren ging hij stiekem op boksles. Tegen de broeders zei hij dan dat hij ging voetballen. "Ik was zo sterk als een idioot. Toen ik in het leger ging, ben ik opgenomen in de militaire boksploeg en in 1966 bokste ik me tot kampioen van Nederland. Maar ik miste motivatie om door te gaan. De mensen in de stad zullen me nog wel kennen als uitsmijter. Ik stond jaren aan deur bij Full House aan het Piusplein en bij Extase."
Bij de voordeur, de verslaggever is nauwelijks binnen, heeft loop Verhagen al een advies voor hem. Hij houdt diens hand vast en zegt. "Wat een zachte stem, je hebt slijm in je longen. Dat moet je homeopathisch behandelen." Verhagen vraagt zijn gast wanneer hij is geboren. Onmiddellijk begint hij te rekenen: "Je bent nieuwsgierig, goed geïnformeerd, maar ook bevooroordeeld .... "
Bidden
Joop Verhagen schildert, maar schoolde zich ook in het enneagram, astrologie en I-Tjing. "Ik ben een soefi. Bidden helpt, ik mediteer en leer loslaten. Ooit zei een hulpverlener tegen me: 'Joop, jij bent een soefi'. Ik wist niet wat dat was. Nu is mysticus Hazrat Inayat Khan mijn grote voorbeeld. Zijn foto hangt aan de muur en ik luister alleen nog naar soefimuziek. Het is voor mezelf, ik hoef niemand te bekeren, dan krijg je alleen maar gezeur."
Lang geleden is Verhagen getrouwd geweest, zijn huwelijk duurde tien maanden. "Die vrouw sloeg me en ik was bang van haar. Ik vertelde het aan mijn schoonmoeder en die adviseerde terug te slaan. Dat deed ik en toen was het meteen voorbij. Ik heb vijf jaar in het buitenland rondgehangen en was ploegleider bij het druiven plukken en beheerder op een naaktcamping. Maar moet dat, al die oude verhalen?"
Wat heeft hij nog te melden over zijn schilderijen? "Dat is niet meer belangrijk. Ik wil weer gaan schilderen als een kind, gaan leven als een rijk kind. Als kunstenaar ga ik de diepte in. Nu ik met één been in het graf sta, besef ik dat het leven toch mooi is. Dat heb ik nooit eerder kunnen voelen."