Ik vertelde tegen mijn vriendin
dat ik in Lille parachute had gesprongen. Is niet gebeurd, maar
ze geloofde me. Op een gegeven moment reden wij naar een lesbische vriendin van
haar in Parijs en dan rij je over Lille. Nu komt het: ik vertelde haar dat
ik op een verkeersbord in Lille mijn naam had geschreven. > En weet je wat het
rare is? We kwamen zo’n bord tegen waar met grote letters JOOP op stond. Had ik
niet gedaan, aangezien het parachute springen niet doorging omdat wij in het leger
zaten. Maar het stond er echt en ze dacht: die Joop is helemaal kolossaal. We reden in
een oranje Citroën DS en mijn vriendin besloot: alles aan de kant en trapte abrupt op de rem, want er moest zonder omwegen een punt gezet worden!
Dit alom aanwezige licht is onze ware natuur. Plato verwoordde het geestelijk licht in zijn allegorie van de grot (De Staat, het zevende boek): geketend aan de wereld der vormen, afgekeerd van het (innerlijk ware) licht, zien we alleen maar het schaduwspel van onze eigen projecties.
In het door onszelf gecreëerde theater van het ik-gebonden leven verschijnen we enkele momenten op de bühne van het wereldtoneel om iedere keer in een ander decor een andere rol te vervullen. Onwetend schrijven we zelf het scenario van dit theaterstuk, regisseren en acteren het en – indien nodig – zijn we zelf de souffleur, terwijl we vanuit een zaal van onwetendheid toekijken en er nog voor betalen ook. Dit alles overeenkomstig de gevolgen van ons denken en handelen. Immers, wie meent íemand te zijn, produceert vanuit een zogenaamde kern, het ik, een voortdrijvende energetische kracht die na de ‘dood’ opnieuw belevendigd wordt. Ook oorzaken en gevolgen happen in elkaars staart, totdat het moment aanbreekt dat de golf van egoïsme gebroken wordt in de zee van waarheid en het besef doordringt dat Dát door ons heen handelt en er geen vruchten van handelingen meer zijn die ‘iemand’ toebehoren. (Bron onder het rad van Samsara)
Stoel op bestelling leverbaar: € 150,- exclusief materiaalkosten, maar dat terzijde. Indien gewenst kan elk ander meubelstuk al dan niet op locatie worden beschilderd, exclusief reis- en verblijfkosten. Het kost een hoop, maar daar krijg je ook wat voor: een appèl op je eigen(zinnig)heid. Info:hier
Het idiote met zoekers naar
verlichting is dat hun zoeken bij voortduring onverlicht-zijn vooronderstelt en
wijsheid dwangmatig op een ander projecteert, of dit nu een mens, een boek of
een orakel als een pak kaarten of een pendel is.
In de kern zijn we gewoon bang voor liefde. Nadat we hebben doorzien dat deze angst een beschermingstrucje van ons illusionaire ego is, richten we onze intentie en aandacht nu op vertrouwen. Je bent een nieuw pad ingeslagen. Je gaat je hart volgen en doen waarvoor je op aarde bent, dwars door de angst heen, Waar het loslaten van angst al moeilijk zo niet onmogelijk was, lijkt het behouden van vertrouwen zowaar nog zwaarder. Er word je verteld dat dit komt doordat de angst zolang in je systeem heeft gezeten en dat het gewoon tijd, kracht en ervaring nodig heeft om diepgeworteld vertrouwen in dat systeem te krijgen. Onze diepste wens is immers dat wij
allen op deze wereld in liefde kunnen samenleven. Kunnen wij die
diepste wens vertrouwen als realiseerbaar of blijven wij hangen
in onderling wantrouwen?
The well-known painter Joop Verhagen presents 14 stunning paintings exhibited in the T-rock open house of Foundation Rock in the Branding. We invite you during our open days to admire his artwork.
Openingstijden:
Maandag-Woensdag-vrijdag van 11.00 uur tot 19.00 uur
Gisteren bij de pizzaboer stond een vrouw voor me en vroeg de beste man aan haar: 'zal ik hem in 6 of 8 stukken snijden?' Zij antwoordde: 'doe maar 6, 8 stukken kan ik echt niet op.' Op zo'n moment vind ik het grappige doodeng, verdwijn dan liever in mijn eigen schilderij om de orde te bewerken, zodat ik me later weer kan voorbereiden op een tijdelijke saamhorigheid. Los vervolgens problemen op die door niemand als een probleem worden ervaren, het zij zo. Dus als ik een slok bier neem, voel ik me even bevredigd en gaat mijn
hand daarna naar de pizza of sigaret, of toch weer naar het bier. En mocht ik in de
comfortabele omstandigheid komen te verkeren dat aan al mijn wensen
voortdurend wordt voldaan, dan zou ik me gaan vervelen. Het is niet
goed of het deugt niet, mijn lijden is onontkoombaar: leven = willen, willen = lijden, dus: leven =
lijden. Hoe kom ik de week door? Hoop dat ik iets verkoop, kortom: steun mij en koop een schilderij ...