In de kern zijn we gewoon bang voor liefde. Nadat we hebben doorzien dat deze angst een beschermingstrucje van ons illusionaire ego is, richten we onze intentie en aandacht nu op vertrouwen. Je bent een nieuw pad ingeslagen. Je gaat je hart volgen en doen waarvoor je op aarde bent, dwars door de angst heen, Waar het loslaten van angst al moeilijk zo niet onmogelijk was, lijkt het behouden van vertrouwen zowaar nog zwaarder. Er word je verteld dat dit komt doordat de angst zolang in je systeem heeft gezeten en dat het gewoon tijd, kracht en ervaring nodig heeft om diepgeworteld vertrouwen in dat systeem te krijgen. Onze diepste wens is immers dat wij
allen op deze wereld in liefde kunnen samenleven. Kunnen wij die
diepste wens vertrouwen als realiseerbaar of blijven wij hangen
in onderling wantrouwen?